in·furi·ateBrE/ɪnˈfjʊərieɪt/NAmE/ɪnˈfjʊrieɪt/verbpresent simple - I / you / we / theyinfuriateBrE/ɪnˈfjʊərieɪt/NAmE/ɪnˈfjʊrieɪt/present simple - he / she / itinfuriatesBrE/ɪnˈfjʊərieɪts/NAmE/ɪnˈfjʊrieɪts/past simpleinfuriatedBrE/ɪnˈfjʊərieɪtɪd/NAmE/ɪnˈfjʊrieɪtɪd/past participleinfuriatedBrE/ɪnˈfjʊərieɪtɪd/NAmE/ɪnˈfjʊrieɪtɪd/ -ing forminfuriatingBrE/ɪnˈfjʊərieɪtɪŋ/NAmE/ɪnˈfjʊrieɪtɪŋ/tomakesbextremelyangry使极为生气;使大怒;激怒SYNenrage◆~sbHersilenceinfuriatedhimevenmore. 她的沉默使他更加愤怒了。◆itinfuriatessbthat…/todosthItinfuriatesmethatshewasnotfoundguilty. 令我大怒的是她获判无罪。