释义 |
stran·gle /ˈstræŋɡl/ vt. | vi. ❶ vt. 1. 扼死;勒死;绞死 He was strangled in his bed. 他被扼死在床上。 2. 扼住,闷住,使窒息 strangled traffic 阻塞的交通 This high collar is strangling me. 这高领卡得我的脖子难受。 The bone wedged in his throat and strangled him. 骨头鲠住了他的喉咙,使他透不过气儿来。 3. 抑制,压制,压住 free speech strangled by tyranny 受暴政压制的言论自由 strangle a yawn 抑制呵欠 ❷ vi. 1. 被扼死;被勒死;被绞死 2. 鲠住;窒息;窒息而死 The words seemed to strangle in his throat. 他的话似乎卡在喉咙里说不出来。 [< OF strangler < Gr strangalē halter] |